'मनक्या पेरून लागा' - भावार्थ
'मनक्या पेरून लागा' ही कविता माणसाच्या अखंड संघर्षाचे आणि आशावादाचे एक सुंदर रूपक आहे. या कवितेचा खरा भावार्थ केवळ शेतीत बी-बियाणे पेरण्यापुरता मर्यादित नाही, तर तो मानवी जीवनाच्या प्रत्येक पैलूशी जोडलेला आहे.
कवी म्हणतात की, जमिनीत पेरलेले प्रत्येक बी म्हणजे उद्याच्या सुखी जीवनाची आशा आहे. दुष्काळात किंवा संकटातही माणूस प्रयत्न सोडत नाही, उलट तो नव्या जोमाने पुन्हा उभा राहतो. हे बी पेरण्याचे काम फक्त शेतीतच नाही, तर आपल्या मनात, विचारात आणि समाजातही करायचे आहे.
या कवितेचा मूळ संदेश 'माणूस पेरायला लागू' या ओळीत आहे. याचा अर्थ, समाजामध्ये चांगुलपणा, माणुसकी, नम्रता, आणि प्रेम यांसारख्या गुणांची लागवड करायची आहे. जसे शेतात बी पेरल्यावर नवीन पीक उगवते, त्याचप्रमाणे समाजात चांगली माणसे रुजवून आपण सामाजिक समस्यांवर आणि वाईट विचारांवर मात करू शकतो.
थोडक्यात, ही कविता सांगते की, जीवन म्हणजे केवळ नैसर्गिक संकटांवर मात करणे नाही, तर आपल्या सृजनशीलतेने एक चांगला आणि सुसंस्कृत समाज घडवणे होय. ही कविता आपल्याला सतत चांगुलपणाची बीजे पेरत राहण्याची आणि चांगला माणूस बनून जगाला अधिक सुंदर बनवण्याची प्रेरणा देते.
